• Podróże
  • Obserwacje
  • Radości
  • Wyzwania
  • Zdrowie
  • WIEM24
  • O mnie


    ZOBACZ, POCZUJ, USŁYSZ

    UWIERZ, ZROZUM I POKOCHAJ CODZIENNOŚĆ

    RAZEM ZE MNĄ

    Witam i zapraszam

    Jolanta Piotrowska

  • ARCHIWA

    • Maj 2020
    • kwiecień 2020
    • Maj 2019
    • luty 2019
    • grudzień 2018
    • październik 2018
    • wrzesień 2018
    • sierpień 2018
    • lipiec 2018
    • czerwiec 2018
  • Newsletter

  • Najnowsze komentarze

    • Jolanta Piotrowska o ZAMCZYSKA CONTRA UROCZYSKA 6/7
    • Bożena o ZAMCZYSKA CONTRA UROCZYSKA 6/7
    • Jolanta Piotrowska o ZAMCZYSKA CONTRA UROCZYSKA 1/7
  • Strona główna
  • O mnie
  • Galeria
  • Kategorie
  • WIEM24
Ich dwoje i ona jedna 2/2
5 grudnia 2017
kategoria:
Obserwacje
tekst i zdjęcia:
Jolanta Piotrowska

Stoję przy sklepowej kasie. Znowu biegiem, znowu szybko. Za kasą młoda dziewczyna na spokojnie czyni swoją powinność. Tuż obok starsza istota w płaszczu, którego już od dawna w sklepie nie wypatrzysz i moherowym berecie, który przywołuje różne nam skojarzenia. Kobieta skupia całą moją uwagę. Czas przykrył nieco jej oczy powiekami, zniekształcił stawy i przygarbił zmęczone ciało. Zaglądnijmy jednak do środka. Jej buzia promienieje, chociaż zmarszczek tyle, że zliczyć się nie da. Ciepła, serdeczna, a do tego sama. Druga jej połowa w sercu na zawsze gości. Żyje swoim tempem, z innymi ludźmi ma dobry kontakt. Samodzielna, pełna uroku, z głową pełną wspomnień i doświadczeń. Stały rytm dnia, stałe obowiązki, rytuały, stałe miejsca i jeden sklep, w którym lubi robić zakupy. Bo czegóż w tym wieku do szczęścia człowiekowi potrzeba?
Pani żegna się ze sprzedawczynią z ciepłym uśmiechem i głosem anioła. Kiedy zaczepiam na starszych ludziach oko, mój czas znowu biegnie zgodnie z przesuwająca się wskazówką sekundnika. Tik, tik, tik. Nie wolniej i nie szybciej. Wraca uważność, świadomość przemijania. Szukam piękna w każdym wieku, bo każdego przecież będę częścią.

Ludzie, którzy potrafią wprowadzić w nasze życie spokój ducha. Pocieszać, wspierać, być ostoją, dawać dużo ciepła. Wśród takich trudniej o stres i łatwiej radzić sobie z wyzwaniem. Trudniej wyciągnąć nóż na środku wielkiej zatłoczonej w piątkowe popołudnie galerii i ranić z tyłu jednego przechodnia za drugim. Łatwiej wygadać się, wypłakać czy znaleźć spokój a wraz z nim rozwiązanie. Starsi uczą ze samotnością się oswajać. Boimy się ich. Nie dostrzegamy często. Unikamy. Do nich jeszcze nie raz będę wracać.

(Wyświetlono 80 raz/y, 1 raz/y dzisiaj)

Dodaj komentarz


Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

jeden × jeden =

9 + 1 =

  • ARCHIWA

    • Maj 2020
    • kwiecień 2020
    • Maj 2019
    • luty 2019
    • grudzień 2018
    • październik 2018
    • wrzesień 2018
    • sierpień 2018
    • lipiec 2018
    • czerwiec 2018
  • Newsletter

  • Najnowsze komentarze

    • Jolanta Piotrowska o ZAMCZYSKA CONTRA UROCZYSKA 6/7
    • Bożena o ZAMCZYSKA CONTRA UROCZYSKA 6/7
    • Jolanta Piotrowska o ZAMCZYSKA CONTRA UROCZYSKA 1/7



Jolanta Piotrowska © 2016