PO DRUGIEJ STRONIE GLOBU – PERU 4

Jest ranek.
Wyruszam z Paz y Luz Hotel Healing Center do pobliskiej Świątyni.
Jedę poznać tutejsze żabki – Phyllomedusa Bicolor. Śliczne zieloniutkie. Dają ludziom najpierw w tyłek. A potem ludzie im za to dziękują.
Gdyby ktoś nie wiedział o co chodzi wystarczy w necie wpisać „Kambo żaba”. To część tutejszej medycyny. To naturalne szczepionki podawane dzieciom i dorosłym. To medycyna wywodząca się jeszcze z czasów antycznych Brazylii i Peru. A ja ciekawska, chce poznać tutejszą tradycję od podszewki.
W busie obok mnie młoda śliczna dziewczyna – Tamara. Z pochodzenia Hiszpanka. Zna się na żabkach. To tutejszy „lekarz medycyny”, „uzdrowicielka”, „szamanka”. Jak zwał tak zwał. Dla mnie nazwa nie ma znaczenia. Pomaga. Czyni cuda. Odprawia piękne ceremonie. Leczy choroby z którymi nie radzi sobie nasza medycyna. Dla mnie to się liczy. A na dodatek Tamara pięknie śpiewa i nosi ozdoby przed którymi Apart się chowa.
Opowiada po angielsku.
Słucham z otwartą buzią. Podziwiam i cieszę się że tu nie dotarły koncerny farmaceutyczne. W głośnikach hiszpańska ludowa muzyka.
Za oknem słońce. Już się nie chowa za szczytami. Oświetla doliny. Na niebie nad górami piętrzą się białe baranki. Aż chce się tańczyć.
Docieram na miejsce. A tu ? Jak w bajce. W dolinie pachnie świeżo ściętą trawą. Zapach unosi się w czystym górskim powietrzu. Urokliwa ścieżka prowadzi do miejsca Ceremoni. Po drodze kolorowe domki w kształcie krasnalkowej czapeczki. Krasnalkowe okienka. Drzwi z tutejszego naturalnego drewna wykonane z wielką starannością. Te już w normalnym rozmiarze.
Bo przecież mieszkają tu ludzie. Wygląd domkow, ich kształt, zachwyca. Patrzę oczami architekta i zwykłego człowieka który lubi być zaskakiwany.
Wchodzimy do środka świątyni. Zbudowana na kształcie koła. Dwa poziomy na których można siedzieć. Czekają na nas materace i ciepłe koce z Alpaki. Siadamy w kręgu. Nad nami wielki okrągły świetlik przez który wpada słońce. Wraz z porą dnia przemieszcza się po świątyni. O nikim nie zapomni. Tamara czyni cuda.

Jest wieczór.
Nie zdawałam Sobie sprawy, jak dużo darów daje Matka Ziemia aby nas uzdrowić i jak ludzie Ameryki Południowej potrafią to docenić. Naszą Słowiańską zaprzepaściliśmy po drodze. To co u nas tępione, tutaj jest świętością. Osobiście nie mówię ani dobrze, ani źle dopóki nie poznam. A chcę poznawać. I zawsze jestem mile zaskoczona. Wtedy dostaję odpowiedzi na wszystkie pytania. To co dowiecie się w Peru czy innych częściach świata od rdzennych mieszkańców nie przeczytacie w żadnym przewodniku. To czego dotkniecie będzie najprawdziwszą prawdą. Waszą prawdą. A nie podsłuchaną. Polecam doświadczać na własnej skórze.

W Peru mam okazję słuchać, przyglądać się, poczuć. Jestem wdzięczna tym, którzy dają mi szanse aby tego doznawać.
Paweł, Tamara, Ramzes, Jarek, Karolina. To dzięki nim tyle już wiem.
Jest nas 16 osób. Uważam że nic tak w podróży nie łączy jak wspólne przeżycia, które wychodzą poza ramy zwykłego zwiedzania. Jestem tu z ludźmi, którzy Sobie nawzajem pomagają. Dzielą się swoimi doświadczeniami i wrażeniami. Każdy tak różny i w tak różnym wieku. A jednak. Wszyscy bardzo zgodni. Tak samo ciekawi świata jak ja. A może jeszcze bardziej ?

Dostałam pytanie jak pachnie Peru ? Niech pomyślę.
Pisac i okolice Cusco pachną mieszanką tego co pod Ziemią, na niej i nad nią.
Z wnętrza ziemi i ze szczytów wydobywa się zapach metali. Miedź, ołów, cynk, żelazo. Czuć ich ciężar. Na targach i w sklepach prym wiedzie tabaka i koka. Dokłada się więc zapach tytoniu. Ciężkie zapachy łagodzą mieszanki wszelakich ziół wykorzystywanych w medycynie. Nadają lekkości. Dochodzą też zapachy tartych korzenni oraz wełny z Alpaki.
Ta ostatnia dominuje na tutejszych targach.
A to wszystko unosi się w czystych cząsteczkach rzadkiego górskiego czystego chłodnego powietrza, które tworzy mieszankę nie do kupienia. Bo takich zapachów nie da się zamknąć w butelce.

Dodaj komentarz